Πόλεμος (με χρώματα)

Paintball ή ελληνιστί χρωματοσφαίριση είχε το σημερινό πρόγραμμα. Πριν από τρεις μέρες είδε ο Μ. την αφίσσα και τρελάθηκε. Κίνησε θεούς και δαίμονες. "Θα πάμε! Δεν υπάρχει περίπτωση. Είναι φοβερό! Είναι γαμάτο!" . Μπήκε και στο διαδύκτιο και κατέβασε πληροφορίες. Έψαξε και για εξοπλισμό σε περίπτωση που το καθιερώσουμε και θέλουμε να πηγαίνουμε συνέχεια. Μας ενημέρωσε για όλα τα αξεσσουάρ. Για τα όπλα, που δεν τα λένε όπλα, τα λένε μαρκαδόρους, για τις μάσκες, για τα γιλέκα, για τιμές, για..., για..., για... .

Και να 'μαστε σήμερα που βρεθήκαμε να πηγαίνουμε στην άλλη άκρη του νησιού για να παίξουμε...πόλεμο! Θα ήμαστε δέκα άτομα, τελικά καταφέραμε να μαζευτούμε πέντε. Ξεκινήσαμε κατά τις έντεκα το πρωί, πήγαμε για καφεδάκι, ρίξαμε και μια βουτιά (όχι όλοι...) και μετά κατά τις τρεις το μεσημέρι ανηφορίσαμε να βρούμε τον κ. Paintball.

Μετά από μικρή αναζήτηση τον εντοπίσαμε. Ήταν με ένα 4Χ4. Συστηθήκαμε και αρχίσαμε να τον ακολουθάμε. Μας είπε βέβαια ότι ως ένα σημείο θα μπορούσαμε να πάμε με τα αυτοκίνητά μας. Γρήγορα αφήσαμε το δημόσιο δρόμο και μπήκαμε σε χωματόδρομο. Προχωρούσαμε και προχωρούσαμε και φως δε βλέπαμε. Μέχρι ότι είναι μανιακός δολοφόνος υποψιαστήκαμε. Τελικά φτάσαμε στο σημείο που "είχε οργανώσει το χώρο" για το παιχνίδι. Το τεντόπανο στη βάση του το είχε πάρει από το πρωί ο αέρας και το είχε σκίσει. Η μόνη του επιπλέον παρέμβαση στο χώρο ήταν δύο στίβες από λάστιχα αυτοκινήτων και δύο μικρά κοντάρια για σημαίες τοποθετημένα από ένα στις βάσεις των δύο ομάδων. Το μόνο που μπορούσε να μας προστατεύσει από τα πυρά των αντιπάλων ήταν οι χοντροί κορμοί των πεύκων. Στόχος του παιχνιδιού η αρπαγή της σημαίας των αντιπάλων ή η εξόντωσή τους...












Οι...Ταλιμπάν!



Μετά τις σχετικές οδηγίες το παιχνίδι ξεκίνησε. Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες. Μπήκε και ο κ. Paintball στη μία για να συμπληρώσουμε τριάδες και ανοίξαμε πυρ! Δυστυχώς δεν είναι δυνατόν να σας περιγράψω λεπτομερώς τις μάχες που διεξήχθησαν, αλλά μπορώ να σας απαρριθμήσω τα "τραύματά" μου. Το πρώτο στον δεξί μηρό, το δεύτερο στο στον αριστερό ώμο και το λαιμό, το τρίτο με βρήκε στο κεφάλι από την πίσω δεξιά πλευρά και το τελευταίο στα δάκτυλα του αριστερού μου χεριού. Πέθανα, δηλαδή τέσσερις φορές. Επίσης, συνελήφθησα και μία φορά από την αντίπαλη ομάδα. Στο τελευταίο παιχνίδι στάθηκα πιο τυχερός, ήμουν με την πλευρά των νικητών και βγήκα αλώβητος!!!












Ο ήρωάς σας!!!



Παρά την κούραση και την πρώτη απογοήτευση που πήραμε για την τοποθεσία, έχουμε ενθουσιαστεί με το παιχνίδι. Μετά το τέλος του παιχνιδιού είχαμε ξεχάσει και το δρόμο που κάναμε για να φτάσουμε εκεί και την σχετική ανοργανωσιά. Αφήστε που εκτός από χόμπυ υπάρχουν σκέψεις να ασχοληθούμε και επαγγελματικά με το σπορ και να προσφέρουμε στους συντοπίτες μας καλύτερες και πιο προσβάσιμες πίστες...