Θερμή παράκληση

Θα ήθελα να απευθύνω σε όλους τους συνιστολόγους μια θερμότατη παράκληση.

Κατά τις μεσημβρινές ώρες, ήτοι από τις δύο με δυόμιση το μεσημέρι έως και τις πέντε με έξι το απόγευμα, λιάζομαι σε μια υπέροχη παραλία κάτω από τον καυτό τον ήλιο και δροσίζομαι στα καταγάλανα νερά σε μια γωνιά του Αιγαίου. Επίσης, συνηθίζω πριν ή και μετά να κάθομαι σε κάποια παραλιακή καφετέρια και να απολαμβάνω ένα δροσιστικό fredo ή ένα παγωτό. Ή και τα δύο.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών πολλά posts δημοσιεύονται. Όταν επιστρέφω στο σπίτι με πιάνει ένας πανικός βλέποντάς τα γιατί δεν προλαβαίνω να τα δω και να τα διαβάσω όλα, αφού το βραδάκι έχω να βγω και για ποτό.

Όπως καταλαβαίνετε η ζωή μου, από τότε που μπήκε για τα καλά το καλοκαίρι, έχει δυσκολέψει πολύ. Έχει γίνει μία κόλαση. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχω αποκτήσει ένα τρομερό άγχος, το οποίο αδυνατώ να αποβάλω, αφού δε μπορώ να καταπολεμήσω τις αιτίες του.

Θα σας θερμοπαρακαλούσα, λοιπόν, όλες και όλους, να μην ανεβάζετε posts κατά τις ώρες που χαλαρώνω στην παραλία, γιατί όταν επιστρέφω και ανοίγω το monitor μου το βγάζετε ξινό το μπάνιο. Κινδυνεύω να πέσω σε κατάθλιψη σας λέω. Μπορείτε να κάνετε ένα μικρό διαλειμματάκι κι εσείς και να συνεχίζετε μετά. Και βέβαια όχι με την ίδια θέρμη. Ας ανεβάσετε και ένα post λιγότερο. Δε χάλασε κι ο κόσμος...

Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.
Ελπίζω η παράκλησή μου να εισακουστεί. (λίγη συνιστολογική αλληλεγγύη δε βλάπτει...)
:Ρ