Πάει κι ο Απρίλης...

Πωπωπω!!! Χαμός στα βλόγια και τι να πρωτοδιαβάσει κανείς! Πολλές οι μέρες απουσίας μου από τη διαδικτυακή κοινότητα και ευκαιριακές οι επισκέψεις. Τις επόμενες μέρες θα προσπαθήσω να αναπληρώσω το κενό και να διαβάσω όσα πιο πολλά μπορώ από αυτά που δεν πρόλαβα. Και βέβαια θα ανεβάσω και κανένα ποστ της προκοπής γιατί πολλά τα παράπονα από τους… χιλιάδες γκουχ γκουχ αναγνώστες μου…

Εν τω μεταξύ τα απογεύματα τρέχω από μάθημα σε μάθημα, κυρίως στο μεταπτυχιακό που είναι και υποχρεωτικά. Στο άλλο προσπαθώ να πηγαίνω όσο πιο συχνά μπορώ. Έχω κι εκείνα τα μαθηματικά που δεν έχω ασχοληθεί όσο θα έπρεπε. Τέλος πάντων. Όλα θα γίνουν. Δε θα πεθάνουμε κι όλας…

Την άλλη βδομάδα θα ξαναψηφίσω μετά από δύο χρόνια σε φοιτητικές εκλογές! Χαίρομαι γιατί στην πρώτη μου σχολή ήμουν μεγάλο κομματόσκυλο! Τώρα περιμένω πως και πώς να πάρω άρωμα φοιτητικών εκλογών, αν και ξέρω ότι δε θα είναι το ίδιο. Τις εκλογές πρέπει να τις ζήσει κανείς από την αρχή μέχρι το τέλος. Είναι μια συλλογική διαδικασία. Απαιτεί τη συμμετοχή πολλών ανθρώπων. Να οργανωθούν εκδηλώσεις, συζητήσεις, αφισοκολλήσεις, πάρτι…και βέβαια να τρέξουν όλοι στη μάχη της ψήφου. Να πείσουν πρώτα τους συμφοιτητές τους να έρθουν στην κάλπη και βέβαια να τους ψηφίσουν. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό να υπάρχουν παρατάξεις που πρόσκεινται σε κόμματα στα πανεπιστήμια. Πάντως είμαι σίγουρος ότι δε θα ήθελα ένα απολίτικο φοιτητικό κίνημα.

Φοιτητικό κίνημα είπα; Άλλη μεγάλη κουβέντα. Κι αυτό έχει μπει σε αμφισβήτηση τα τελευταία χρόνια. Ευτυχώς ο τελευταίος χρόνος διέψευσε όλους εκείνους που ήθελαν να πιστεύουν ότι η νεολαία «κοιμάται» κι ότι ασχολείται μόνο με τον καφέ και τη μπάλα. Το φοιτητικό κίνημα είναι ζωντανό και δυνατό κάθε φορά που πρέπει να αντιπαρατεθεί με συντηρητικές επιλογές. Και σίγουρα καμία κομματική παράταξη δε μπορεί να διεκδικήσει την κηδεμονία του όταν ενώνεται για ένα σκοπό. Κι ας έχει να αντιπαρατεθεί με τους κρανιοφόρους του Πολύδωρα και όχι με τα επιχειρήματα της Μαριέττας. Βάλανε τα ΜΑΤ να κάνουν εκπαιδευτική πολιτική. Πολύ εύκολα θα τα έβαζαν και μέσα στα πανεπιστήμια. Γι’ αυτό κάτω τα χέρια από το άσυλο βρομιάρηδες!!! Καλύτερα να τα κάνουν γυαλιά καρφιά οι «γνωστοί άγνωστοι», παρά να γεμίσουν ζαρντινιέρες τα προαύλια των πανεπιστημίων.

Θα πάω, λοιπόν, την άλλη Τετάρτη σε αυτό το πανηγύρι. Θα καθίσω πολύ ώρα. Θα κουβεντιάσω με φοιτητές από όλες τις παρατάξεις και θα προσπαθήσω να μπω στο κλίμα. Μέχρι τότε έχουμε να ασχολούμαστε με σκάνδαλα, με την κολοκυθιά των βουλευτικών εκλογών, με την αποχώρηση ή αποπομπή του Τσιτουρίδη – Τσιμπουρίδη (από σχόλιο στο ΟΛΑ7: «Πώς λέγεται ο υπουργός που αρνείται πεισματικά να παραιτηθεί; Τσιμπουρίδης!») , με το βιβλίο ιστορίας της έκτης δημοτικού και την εκπαιδευτική πολιτική του Παρασκευαΐδη και με τις συνταρακτικές αποκαλύψεις του δελτίου ειδήσεων του STAR…

Αυτά.

Επίσημη επίσκεψη

Ναι αγαπητοί μου συμπλογκίτες και αγαπητές μου συμπλογκίτισσες!
Είναι γεγονός! Από σήμερα το πρωί βρίσκεται στην Αττική Γη ο Monte Cristo! Διαμένει στο σπίτι μου, το οποίο μάλλον δε θα μας δει και πολύ αυτές τις μέρες και ως εκ τούτου για άλλη μια φορά θα προδώσω το όνομά μου...

Έχει καταφθάσει με την αγαπημένη του και, απλά, δε μπορώ να τους κάνω καλά...δεν τους παλεύω με τίποτα!!!

Καλό μου κουράγιο, λοιπόν, και θα σας κρατώ ενήμερους...όσο μπορώ!

Πασχαλινές εικόνες

Στη Σάμο, και γενικά στα νησιά, δε σουβλίζουμε αρνί το Πάσχα. Ψήνουμε το κατσικάκι γεμιστό στο φούρνο. Γεμίζουμε τη μισή πλάτη με ρύζι, τη συκωταριά και τα εντόσθια του ζώου και το ψήνουμε στο φούρνο με πατάτες ή χοντρό μακαρόνι. Εμείς έχουμε στο εξοχικό σπίτι, που μένουν ο παππούς και η γιαγιά, πέτρινο φούρνο. Μπορείτε να φανταστείτε ότι το αποτέλεσμα είναι απείρως ανώτερο.

Τώρα θα πείτε τι με έπιασε και επανέρχομαι μετά από τόσες μέρες σε πασχαλινό θέμα. Πρωτίστως, δεν είχα γράψει κάτι για το Πάσχα και δευτερευόντως, έβγαλα και τόσες σχετικές φωτογραφίες. Αν δεν γράψω τώρα θα πρέπει να περιμένω μέχρι του χρόνου. Επίσης, τα παράπονα των μπλογκοφίλων μου ήταν τόσα που δε μπορούσα πλέον να τα παραβλέπω. Έτσι, ελλείψει έμπνευσης, σας μεταφέρω το άρωμα του φετινού μου Πάσχα (και κάθε μου Πάσχα) στη Σάμο.

Ο φούρνος πρέπει πρώτα να κάψει καλά.













Το ερίφιο έτοιμο να μπει στο φούρνο.













Ο φούρνος ξεσφραγίζεται...













Να και τα ταψιά με δυο πλάτες γεμιστές... Μοσχομυρίζουν!












Ο Φοίβος θέλει να δοκιμάσει πρώτος...αλλά πριτς!












Να το το κατσικάκι ψημένο και λαχταριστό. Ένα πηρούνι να δοκιμάσω τη γέμιση!












Δες τους πως μαζεύτηκαν...

Άνοιξη

Πρωταπριλιά

Σκέφτηκα να κάνω μια μπλογκοφάρσα, αλλά μετά το ξανασκέφτηκα...

Και δεν την έκανα.

Νομίζω ότι θα ήταν πολύ τετριμμένο, παρωχημένο και παιδιάστικο. Επίσης, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δε θα τσίμπαγε κανείς. Σας θεωρώ βλέπετε ανθρώπους με υψηλή ευφυΐα και πολύ υποψιασμένους για να μασήσετε από ένα κοινότυπο ψέμα. Κάτι πιο ευφάνταστο δε μπόρεσα να σκεφτώ και έτσι αρκέστηκα να προσπαθήσω να ψαρώσω τους φίλους μου. Αλλά κι αυτοί δεν τσίμπησαν. Η σκέψη ότι θα τους έπιανα στον ύπνο και θα ήταν πιο εύκολα θύματα αποδείχθηκε λανθασμένη.

Μια άλλη φορά θα τα καταφέρω καλύτερα. Δεν είναι ανάγκη να είναι και Ψευταπριλιά! Άλλωστε καλό είναι να είναι ο άλλος ανυποψίαστος...

Οι φάρσες, είτε είναι καλές είτε όχι, είτε είναι πρωτότυπες είτε κοινότυπες, πετυχαίνουν πάντα όταν υπάρχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Πρέπει να είναι το θύμα ανυποψίαστο. Να τον πιάσεις στον ύπνο. Τις καλύτερες τις έχω κάνει την ώρα που ξυπνάω κάποιον. Εκεί ακόμα το μυαλό του δε λειτουργεί πλήρως. Οι περισσότεροι αποκτούν πλήρη διαύγεια πνεύματος μισή ώρα αφού πιουν τον πρωινό καφέ τους. Εγώ πάλι δεν χρειάζομαι καφέ για να ξυπνήσω. Αλλά μπορώ να την πατήσω όπως όλοι οι άλλοι φυσιολογικοί άνθρωποι αν μου κάνει κάποιος φάρσα την ώρα που θα ξυπνάω. Εντάξει. Το παραδέχομαι. Δεν είμαι και θεός.

Πάντως, παρότι διασκεδάζω αφάνταστα όταν κάνω κάποια επιτυχημένη φάρσα, όταν πέφτω ο ίδιος θύμα, αισθάνομαι πολύ ηλίθιος. Βέβαια, μετά γελάω κι εγώ με το πάθημά μου. Αλλά εκείνα τα πρώτα δευτερόλεπτα της συνειδητοποίησης ότι την έχω πατήσει και ότι έγινα εύκολο θύμα της κανιβαλιστικής διάθεσης κάποιου φίλου μου, είναι γεμάτα με μια περίεργη αίσθηση ότι το IQ μου μπήκε σε ένα ασανσέρ και από τον 30ο όροφο βρέθηκε ξαφνικά στο πέμπτο υπόγειο...

Σε αντίθετη περίπτωση, αν πιάσει κάποια από τις φάρσες μου, δεν σκέφτομαι ποτέ ότι το θύμα μου ξαφνικά έχασε την ευφυΐα του. Απλά είμαι ικανοποιημένος επειδή κατάφερα να τον αιφνιδιάσω. Και βέβαια πάντα αυτή η ικανοποίηση είναι απείρως μεγαλύτερη όταν το θύμα είναι ένα πραγματικά ευφυές και υποψιασμένο τις περισσότερες φορές άτομο. Αν καταφέρω να αιφνιαδιάσω έναν τέτοιο τύπο, θεωρώ την επιτυχία μου αυτή ισοδύναμη πολεμικού θριάμβου!

Πάντως, σπανιώς έχω καταφέρει να αιφνιδιάσω άνθρωπο την Πρωταπριλιά. Είναι όλοι, ή σχεδόν όλοι, σε ετοιμότητα να αποκρούσουν τον επίδοξο φαρσέρ. Αλλά και οι περισσότεροι έχουν έτοιμο κάποιο ψεματάκι να πουν, μήπως και τσιμπήσει η παρέα. Γι' αυτό πλέον αποφεύγω να κάνω φάρσες τέτοια μέρα. Πάντα όμως μπαίνω στον πειρασμό και όταν διαπιστώσω πνευματική χαλαρότητα στον συνομιλητή του πετάω την μπανανόφλουδα...και την πατάει... Επειδή όμως οι περισσότεροι σήμερα είναι σε εγρήγορση λόγω της ημέρας, ες αύριον τα σπουδαία...



ΥΓ: Όπως καταλάβατε δεν είχα κάτι να γράψω, αλλά βρήκα θέμα στην πορεία. Έτσι είναι αυτά. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη...