Πάει κι ο Απρίλης...

Πωπωπω!!! Χαμός στα βλόγια και τι να πρωτοδιαβάσει κανείς! Πολλές οι μέρες απουσίας μου από τη διαδικτυακή κοινότητα και ευκαιριακές οι επισκέψεις. Τις επόμενες μέρες θα προσπαθήσω να αναπληρώσω το κενό και να διαβάσω όσα πιο πολλά μπορώ από αυτά που δεν πρόλαβα. Και βέβαια θα ανεβάσω και κανένα ποστ της προκοπής γιατί πολλά τα παράπονα από τους… χιλιάδες γκουχ γκουχ αναγνώστες μου…

Εν τω μεταξύ τα απογεύματα τρέχω από μάθημα σε μάθημα, κυρίως στο μεταπτυχιακό που είναι και υποχρεωτικά. Στο άλλο προσπαθώ να πηγαίνω όσο πιο συχνά μπορώ. Έχω κι εκείνα τα μαθηματικά που δεν έχω ασχοληθεί όσο θα έπρεπε. Τέλος πάντων. Όλα θα γίνουν. Δε θα πεθάνουμε κι όλας…

Την άλλη βδομάδα θα ξαναψηφίσω μετά από δύο χρόνια σε φοιτητικές εκλογές! Χαίρομαι γιατί στην πρώτη μου σχολή ήμουν μεγάλο κομματόσκυλο! Τώρα περιμένω πως και πώς να πάρω άρωμα φοιτητικών εκλογών, αν και ξέρω ότι δε θα είναι το ίδιο. Τις εκλογές πρέπει να τις ζήσει κανείς από την αρχή μέχρι το τέλος. Είναι μια συλλογική διαδικασία. Απαιτεί τη συμμετοχή πολλών ανθρώπων. Να οργανωθούν εκδηλώσεις, συζητήσεις, αφισοκολλήσεις, πάρτι…και βέβαια να τρέξουν όλοι στη μάχη της ψήφου. Να πείσουν πρώτα τους συμφοιτητές τους να έρθουν στην κάλπη και βέβαια να τους ψηφίσουν. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό να υπάρχουν παρατάξεις που πρόσκεινται σε κόμματα στα πανεπιστήμια. Πάντως είμαι σίγουρος ότι δε θα ήθελα ένα απολίτικο φοιτητικό κίνημα.

Φοιτητικό κίνημα είπα; Άλλη μεγάλη κουβέντα. Κι αυτό έχει μπει σε αμφισβήτηση τα τελευταία χρόνια. Ευτυχώς ο τελευταίος χρόνος διέψευσε όλους εκείνους που ήθελαν να πιστεύουν ότι η νεολαία «κοιμάται» κι ότι ασχολείται μόνο με τον καφέ και τη μπάλα. Το φοιτητικό κίνημα είναι ζωντανό και δυνατό κάθε φορά που πρέπει να αντιπαρατεθεί με συντηρητικές επιλογές. Και σίγουρα καμία κομματική παράταξη δε μπορεί να διεκδικήσει την κηδεμονία του όταν ενώνεται για ένα σκοπό. Κι ας έχει να αντιπαρατεθεί με τους κρανιοφόρους του Πολύδωρα και όχι με τα επιχειρήματα της Μαριέττας. Βάλανε τα ΜΑΤ να κάνουν εκπαιδευτική πολιτική. Πολύ εύκολα θα τα έβαζαν και μέσα στα πανεπιστήμια. Γι’ αυτό κάτω τα χέρια από το άσυλο βρομιάρηδες!!! Καλύτερα να τα κάνουν γυαλιά καρφιά οι «γνωστοί άγνωστοι», παρά να γεμίσουν ζαρντινιέρες τα προαύλια των πανεπιστημίων.

Θα πάω, λοιπόν, την άλλη Τετάρτη σε αυτό το πανηγύρι. Θα καθίσω πολύ ώρα. Θα κουβεντιάσω με φοιτητές από όλες τις παρατάξεις και θα προσπαθήσω να μπω στο κλίμα. Μέχρι τότε έχουμε να ασχολούμαστε με σκάνδαλα, με την κολοκυθιά των βουλευτικών εκλογών, με την αποχώρηση ή αποπομπή του Τσιτουρίδη – Τσιμπουρίδη (από σχόλιο στο ΟΛΑ7: «Πώς λέγεται ο υπουργός που αρνείται πεισματικά να παραιτηθεί; Τσιμπουρίδης!») , με το βιβλίο ιστορίας της έκτης δημοτικού και την εκπαιδευτική πολιτική του Παρασκευαΐδη και με τις συνταρακτικές αποκαλύψεις του δελτίου ειδήσεων του STAR…

Αυτά.