Ένας χρόνος πέρασε...(2)

Υποσχέθηκα προχθές να αφιερώσω λίγες γραμμές παραπάνω για την πρώτη χρονιά του Σπιτόγατου στην μπλογκόσφαιρα. Λίγες μέρες πριν δημιουργηθεί αυτό το μπλογκ, είχα ανακαλύψει μερικά άλλα και τα διάβαζα μανιωδώς. Τα δυο πρώτα μπλογκ που διάβασα ήταν της Κουρούνας και του Βαρετού. Μετά άρχισα να ανακαλύπτω κι άλλα ωραία μπλογκ και να αφιερώνω όλο και περισσότερο χρόνο στην ανάγνωσή τους. Δεν ήταν και πολύ δύσκολο. Μόνο ελεύθερο χρόνο είχα εκείνη την περίοδο. Ανάρρωνα από μια βαριά θεραπεία και καθόμουν συνέχεια σπίτι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή.

Έτσι, είχα το θράσσος και άνοιξα κι εγώ το δικό μου μπλογκ. Για το όνομα μιλήσαμε σε προηγούμενο ποστ. Δειλά δειλά στην αρχή και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση αργότερα, άρχισα να το γεμίζω με λέξεις, εικόνες, συναισθήματα...

Γρήγορα είχα και το πρώτο σχόλιο. Ήταν από το Καλτόβρακο. Ο πρώτος που μου έδωσε σημασία όταν ακόμα δεν είχα ανακαλύψει το Monitor και δεν είχα γραφτεί σε παρόμοιο site για να με βρίσκουν εύκολα. Τώρα βέβαια o Vrypan έχει διακόψει τη λειτουργία του Monitor, αλλά δεν το βγάζω από τα links μου, πρώτον γιατί πρέπει να είναι εκεί τιμητικά μιας και μας έφερε όλους πιο κοντά και δεύτερον γιατί πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα ξαναλειτουργήσει. Άλλωστε πλέον με τόσα άλλα aggregators που υπάρχουν στην ελληνική μπλογκόσφαιρα, δεν υπάρχει λόγος να είναι κλειστό το monitor. Σιγά σιγά, άρχισα να αποκτώ πιο σταθερή σχέση με κάποιους από σας. Με άλλους διατηρώ ακόμα επαφή, με άλλους έχουμε διακόψει. Κυρίως γιατί διέκοψαν οριστικά την μπλογκοζωή τους.

Πλέον έχω την αίσθηση ότι εδώ μέσα υπάρχει ένα παράλληλο σύμπαν. Ότι έχω και μια ψηφιακή ζωή εκτός από την πραγματική. Έχω βέβαια παρασύρει και δυο τρεις φίλους να ανοίξουν το δικό τους μπλογκ, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι μαγευτικό να γνωρίζεις κάποιον μόνο από τα γραπτά του και τον τρόπο που εκφράζεται εδώ μέσα, έστω και αν δεν το έχεις δει ποτέ από κοντά. Γι' αυτό και πιστεύω πως αν ποτέ γνωρίσω κάποιον από εσάς, θα χαθεί όλη αυτή η μαγεία. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η ψηφιακή ζωή μου θέλω να παραμείνει ψηφιακή...



Υ.Γ.1: Δεν έκανα καμιά αναφορά στους φίλους που απέκτησα εδώ μέσα, γιατί δε θέλω να ξεχάσω κανέναν, αλλά και επειδή βαριέμαι να ψάχνω όλα τα σχόλια των ποστ...:ΡΡ

Υ.Γ.2: Όλα τα σχόλια που βλέπετε με κεφαλαία γράμματα και υπογράφονται ως anonymous είναι της φίλης μου της Μαριέττας.