Πόλεμος (με χρώματα)

Paintball ή ελληνιστί χρωματοσφαίριση είχε το σημερινό πρόγραμμα. Πριν από τρεις μέρες είδε ο Μ. την αφίσσα και τρελάθηκε. Κίνησε θεούς και δαίμονες. "Θα πάμε! Δεν υπάρχει περίπτωση. Είναι φοβερό! Είναι γαμάτο!" . Μπήκε και στο διαδύκτιο και κατέβασε πληροφορίες. Έψαξε και για εξοπλισμό σε περίπτωση που το καθιερώσουμε και θέλουμε να πηγαίνουμε συνέχεια. Μας ενημέρωσε για όλα τα αξεσσουάρ. Για τα όπλα, που δεν τα λένε όπλα, τα λένε μαρκαδόρους, για τις μάσκες, για τα γιλέκα, για τιμές, για..., για..., για... .

Και να 'μαστε σήμερα που βρεθήκαμε να πηγαίνουμε στην άλλη άκρη του νησιού για να παίξουμε...πόλεμο! Θα ήμαστε δέκα άτομα, τελικά καταφέραμε να μαζευτούμε πέντε. Ξεκινήσαμε κατά τις έντεκα το πρωί, πήγαμε για καφεδάκι, ρίξαμε και μια βουτιά (όχι όλοι...) και μετά κατά τις τρεις το μεσημέρι ανηφορίσαμε να βρούμε τον κ. Paintball.

Μετά από μικρή αναζήτηση τον εντοπίσαμε. Ήταν με ένα 4Χ4. Συστηθήκαμε και αρχίσαμε να τον ακολουθάμε. Μας είπε βέβαια ότι ως ένα σημείο θα μπορούσαμε να πάμε με τα αυτοκίνητά μας. Γρήγορα αφήσαμε το δημόσιο δρόμο και μπήκαμε σε χωματόδρομο. Προχωρούσαμε και προχωρούσαμε και φως δε βλέπαμε. Μέχρι ότι είναι μανιακός δολοφόνος υποψιαστήκαμε. Τελικά φτάσαμε στο σημείο που "είχε οργανώσει το χώρο" για το παιχνίδι. Το τεντόπανο στη βάση του το είχε πάρει από το πρωί ο αέρας και το είχε σκίσει. Η μόνη του επιπλέον παρέμβαση στο χώρο ήταν δύο στίβες από λάστιχα αυτοκινήτων και δύο μικρά κοντάρια για σημαίες τοποθετημένα από ένα στις βάσεις των δύο ομάδων. Το μόνο που μπορούσε να μας προστατεύσει από τα πυρά των αντιπάλων ήταν οι χοντροί κορμοί των πεύκων. Στόχος του παιχνιδιού η αρπαγή της σημαίας των αντιπάλων ή η εξόντωσή τους...












Οι...Ταλιμπάν!



Μετά τις σχετικές οδηγίες το παιχνίδι ξεκίνησε. Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες. Μπήκε και ο κ. Paintball στη μία για να συμπληρώσουμε τριάδες και ανοίξαμε πυρ! Δυστυχώς δεν είναι δυνατόν να σας περιγράψω λεπτομερώς τις μάχες που διεξήχθησαν, αλλά μπορώ να σας απαρριθμήσω τα "τραύματά" μου. Το πρώτο στον δεξί μηρό, το δεύτερο στο στον αριστερό ώμο και το λαιμό, το τρίτο με βρήκε στο κεφάλι από την πίσω δεξιά πλευρά και το τελευταίο στα δάκτυλα του αριστερού μου χεριού. Πέθανα, δηλαδή τέσσερις φορές. Επίσης, συνελήφθησα και μία φορά από την αντίπαλη ομάδα. Στο τελευταίο παιχνίδι στάθηκα πιο τυχερός, ήμουν με την πλευρά των νικητών και βγήκα αλώβητος!!!












Ο ήρωάς σας!!!



Παρά την κούραση και την πρώτη απογοήτευση που πήραμε για την τοποθεσία, έχουμε ενθουσιαστεί με το παιχνίδι. Μετά το τέλος του παιχνιδιού είχαμε ξεχάσει και το δρόμο που κάναμε για να φτάσουμε εκεί και την σχετική ανοργανωσιά. Αφήστε που εκτός από χόμπυ υπάρχουν σκέψεις να ασχοληθούμε και επαγγελματικά με το σπορ και να προσφέρουμε στους συντοπίτες μας καλύτερες και πιο προσβάσιμες πίστες...

Ουφ!

Θα με σκοτώσει η Ο. Ακόμα δεν της έχω στείλει τη δουλειά που θα έπρεπε να είχα κάνει. Στα μέσα του Ιουνίου μου είχε πει. Δεν περιμένει και πολλά. Αλλά βαριέμαι. Είναι βαρετή δουλειά. Δεν είναι δημιουργική. Επιμέλεια κειμένου σε ένα κατάλογο αρχείου. Απίστευτη πλήξη. Βέβαια δε με έχει ενοχλήσει τελευταία καθόλου. Ίσως αυτό να σημαίνει ότι βαρέθηκε να περιμένει. Αλλά δε μου αρέσει να είμαι ασυνεπής. Το υποσχέθηκα, άλλωστε, ότι θα δουλέψω.
Αλλά βαριέμαι...
Και είναι και η θάλασσα ωραία...

Χρόνια Πολλά Μαριέττα

Να ζήσεις Μαριέττα και χρόνια πολλά
μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά
(λέμε τώρα, βαμμένα θα τα έχεις...)
Παντού να σκορπίζεις της τρέλας το φως
και όλοι να λένε:
Να ένα λολό!!!




Υ.Γ.: Αλήθεια πόσα κεράκια να βάλω πάνω;
Ή μήπως καλό είναι να βάλω μόνο ένα για να μη μοιάζει με μανουάλι; ε;

Περί μουσικής

Επειδή στη ζωή δεν πρέπει να υπάρχουν παρεξηγήσεις, δημοσιεύω σήμερα δύο εξώφυλλα από άλμπουμ που ακούω συνέχεια τις τελευταίες ημέρες.

Φυσικά και δεν ακούω Χριστίνα Γαλάνη και δυστυχώς δεν γνωρίζω ούτε ένα στίχο από τα τραγούδια του κ. Ρωμανού. Μόνο τους τίτλους γνωρίζω. Το περιεχόμενο μπορεί ο καθένας να το φανταστεί. Το ίδιο κάνω κι εγώ. Αλλά πραγματικά δε θέλω να ακούσω ούτε ένα, γιατί θα χαθεί η μαγεία...

Βέβαια, ούτε μόνο κλασική και άριες ακούω. Δεν είμαι κανένας μούχλας, απροσάρμοστος και δήθεν κουλτουριάρης. Τις υπόλοιπες, όμως, μουσικές μου επιλογές θα τις πληροφορηθείτε εν καιρώ. Και να είστε σίγουροι ότι θα εκπλαγείτε. Και για την ποικιλία και για την ποιότητα των ακουσμάτων...
 

Άντε γραμμή σου

Κυκλοφορεί ελεύθερο...

 

Σαν σήμερα

Πριν πέντε χρόνια...

...θυμάσαι;

Παράθυρα

Μέχρι να ξανανοίξουν... ανοίγω το δικό μου εδώ. 

Ο ήλιος κατάματα

Καμιά φορά ψάχνοντας σε παλιά πράγματα μπορεί κάποιος να ανακαλύψει θησαυρούς. Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε πριν από χρόνια. Σήμερα, βγήκε ξανά στο φως, σκαναρίστηκε, ρετουσαρίστηκε λίγο στο photoshop και σας την προσφέρω. 

Αηδία

Χθες βράδυ, κάποιος γνωστός μου ήθελε ντε και καλά να μου δείξει ένα βιντεάκι που έχει στο κινητό του. Γεμάτος χαρά μου έδειξε την εκτέλεση ενός αμερικανού στρατιώτη αιχμαλώτου από ιρακινούς: Αφού τον είχαν ακινητοποιήσει στο έδαφος πατώντας του το κεφάλι με μία αρβύλα, του έκοψαν αργά και βασανιστικά το λαιμό σαν να ήταν σφαχτό.Η εικόνα σοκαριστική. Ειλικρινά δε σοκάρομαι εύκολα. Αλλά ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα την καταγραφή μιας αληθινής εκτέλεσης. Και τι εκτέλεσης...

Ίσως, οι ταινίες δράσης να μας έχουν κάνει τους περισσότερους να συνηθίσουμε σε τέτοιες εικόνες. Ίσως, πάλι, κάποιοι στην ιδέα ότι το θύμα ήταν αμερικανός στρατιώτης να ένιωθαν ικανοποίηση. Πραγματικά, όμως, δε μπορώ να συμμεριστώ ούτε τη μία θέση ούτε την άλλη. Όσο κι αν ο κινηματογράφος έχει συνηθίσει τα μάτια μου σε αποτρόπαιες εικόνες, όσο κι αν διαφωνώ με την πολιτική των Η.Π.Α., όσο κι αν αντιπαθώ κάθε τι αμερικάνικο, εν τούτοις δε μπορώ να δω εν ψυχρώ μια τέτοια εκτέλεση. Καμία εκτέλεση δε μπορώ να δω γνωρίζοντας ότι είναι αληθινή. Δε μπορώ να δεχτώ καμία εκτέλεση. Δε μπορώ να δεχτώ ότι στον εικοστό πρώτο αιώνα γίνονται ακόμα τέτοιου είδους εκτελέσεις ανθρώπων, ότι γίνονται ακόμα εκτελέσεις.

Δεν είμαι ευαίσθητος, ούτε προσπαθώ να προσποιηθώ τον ευαίσθητο. Αλλά κάποια πράγματα τα θεωρώ παράλογα και απάνθρωπα. Ό,τι και να έχει κάνει σε βάρος σου ο εχθρός, δικαίως ή αδίκως, δεν έχεις δικαίωμα να συμπεριφέρεσαι σε αιχμαλώτους πολέμου με τέτοιο βάναυσο τρόπο. Αν μη τι άλλο, δίνεις επιχειρήματα στον αντίπαλο. Και μπορώ να δεχτώ ότι, ναι, μπορεί κάποιος να συμπεριφέρεται όπως θέλει στους αιχμαλώτους του και καλά κάνει, αφού και οι εχθροί του κάνουν χειρότερα. Αλλά, δε μπορεί να το χωρέσει το μυαλό μου ότι το οπτικοακουστικό υλικό στο οποίο καταγράφονται τέτοιες πράξεις, κυκλοφορεί από κινητό σε κινητό, από υπολογιστή σε υπολογιστή και "ψυχαγωγεί" "ανθρώπους" σαν να είναι στιγμιότυπο ταινίας του Hollywood. Δε μπορώ να εξηγήσω πως είναι δυνατόν, άνθρωποι, οι οποίοι θέλουν να λέγονται πολιτισμένοι, βλέπουν με ευχαρίστηση μια τέτοια σκηνή.

Ίσως, πάλι, βέβαια, να έχουμε γίνει ένα μεγάλο reality παιχνίδι και να μην το έχω καταλάβει...

Κάφροι!!!

Είχαν δεν είχαν αυτή τη φορά τα κατάφεραν. Κατάφεραν να καταστρέψουν εντελώς ό,τι δημιούργησε η ελεύθερη συμμετοχή σε έναν ανοιχτό μη ελεγχόμενο χώρο.

Με καλοπροαίρετη διάθεση όλοι συμμετέχουμε σε ανοιχτά blog σεβόμενοι ο ένας τη δουλειά του άλλου και περιμένουμε αυτό να έχει και την ανάλογη ανταπόκριση. Περιμένουμε η συμμετοχή να είναι μεγαλύτερη και περισσότεροι ιστολόγοι να αγκαλιάσουν την προσπάθεια. Περιμένουμε να δημιουργηθούν κι άλλα τέτοια ιστολόγια, που θα ομορφαίνουν τη μπλογκόσφαιρα.

Δυστυχώς, μερικοί υπάνθρωποι, γεμάτοι συμπλέγματα και αισθήματα εχθρικά(δεν πρέπει να χωνεύουν ούτε τα έντερά τους...), χωρίς καμία αιτία, καταστρέφουν ό,τι έχουν καλοπροαίρετα δημιουργήσει και αφήσει ελεύθερο οι υπόλοιποι. Και βέβαια, δεν είναι η δουλειά όλων μας που πάει χαμένη στα αζήτητα, αλλά αυτή η συμπεριφορά μας κάνει να αναλογιζόμαστε για άλλα πράγματα πολύ πιο σημαντικά από μερικά post, που μπορούμε να αποκαταστήσουμε.

Είναι η ζημιά που προκαλούν στη δημοκρατική και φιλελεύθερη συνείδησή μας. Στη συμπεριφορά μας ως πολίτες. Στην κοινωνική μας συναναστροφή. Για αυτούς τους περιθωριακούς και παρασιτικά ζώντες, χωρίς προσωπική ζωή και χωρίς αυτοεκτίμηση, θεσπίζονται όλα τα μέτρα ασφαλείας. Θρασύδειλοι και κακομοίρηδες. Παράσιτα της κοινωνίας. Για κάτι τέτοιους τύπους δε θα καταφέρουμε ποτέ να φτάσουμε στις ιδεατές πολιτείες, που πολλοί έχουν οραματιστεί. Για αυτούς κάθε πραγματικά αταξική, αναρχική και χωρίς διακρίσεις κοινωνία θα παραμείνει ουτοπική. Οι μεγαλύτεροι φασίστες δεν είναι αυτοί που έχουν ιδέες ακραίες και ρατσιστικές, που μεταχειρίζονται μεθόδους αντιδημοκρατικές, που καταπατούν τις φιλελεύθερες αξίες. Οι μεγαλύτεροι φασίστες είναι αυτοί που οπλίζουν με επιχειρήματα τους πρώτους και τους δίνουν τις αφορμές που χρειάζονται για να θέσουν σε απειλή κάθε ελευθερία και κάθε δημοκρατική διαδικασία.

Είναι, λοιπόν, όλοι αυτοί όχι μόνο ενοχλητικοί και εκνευριστικοί, αλλά επικίνδυνοι. Πραγματικά δεν ξέρω αν εσκεμμένα κάποιος ή κάποιοι θέλουν να θέσουν υπό αμφισβήτηση τέτοιες προσπάθειες, όπως είναι τα παράθυρα, αλλά εγώ θέλω να πιστεύω πως ό,τι έκαναν το έκαναν χωρίς σκοπιμότητα, απλά και μόνο για να παίξουν με τα νεύρα μας. Ακόμα κι έτσι, όμως, δεν παύουν να είναι επικίνδυνοι για την κοινωνία, τη δημοκρατία, τους συνανθρώπους τους, για τους εαυτούς τους τους ίδιους.

Σήμερα κατέστρεψαν ένα blog. Αύριο τι;

Ηλιοβασίλεμα

 

Βόλτα κανείς;

 

666

Ορίστε τι μου επεφύλασσε η τύχη. Σήμερα να πιάσει το counter το 666!!!
6-6-06!!!!
Απίστευτο;
Ελπίζω να συνεχίσετε να έρχεστε να με επισκέπτεστε και μετά από αυτό.
Εν τω μεταξεί, μήπως υπάρχει κάποιος web-παπάς για κάνα ευχέλαιο...; 

Θερμή παράκληση

Θα ήθελα να απευθύνω σε όλους τους συνιστολόγους μια θερμότατη παράκληση.

Κατά τις μεσημβρινές ώρες, ήτοι από τις δύο με δυόμιση το μεσημέρι έως και τις πέντε με έξι το απόγευμα, λιάζομαι σε μια υπέροχη παραλία κάτω από τον καυτό τον ήλιο και δροσίζομαι στα καταγάλανα νερά σε μια γωνιά του Αιγαίου. Επίσης, συνηθίζω πριν ή και μετά να κάθομαι σε κάποια παραλιακή καφετέρια και να απολαμβάνω ένα δροσιστικό fredo ή ένα παγωτό. Ή και τα δύο.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών πολλά posts δημοσιεύονται. Όταν επιστρέφω στο σπίτι με πιάνει ένας πανικός βλέποντάς τα γιατί δεν προλαβαίνω να τα δω και να τα διαβάσω όλα, αφού το βραδάκι έχω να βγω και για ποτό.

Όπως καταλαβαίνετε η ζωή μου, από τότε που μπήκε για τα καλά το καλοκαίρι, έχει δυσκολέψει πολύ. Έχει γίνει μία κόλαση. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχω αποκτήσει ένα τρομερό άγχος, το οποίο αδυνατώ να αποβάλω, αφού δε μπορώ να καταπολεμήσω τις αιτίες του.

Θα σας θερμοπαρακαλούσα, λοιπόν, όλες και όλους, να μην ανεβάζετε posts κατά τις ώρες που χαλαρώνω στην παραλία, γιατί όταν επιστρέφω και ανοίγω το monitor μου το βγάζετε ξινό το μπάνιο. Κινδυνεύω να πέσω σε κατάθλιψη σας λέω. Μπορείτε να κάνετε ένα μικρό διαλειμματάκι κι εσείς και να συνεχίζετε μετά. Και βέβαια όχι με την ίδια θέρμη. Ας ανεβάσετε και ένα post λιγότερο. Δε χάλασε κι ο κόσμος...

Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.
Ελπίζω η παράκλησή μου να εισακουστεί. (λίγη συνιστολογική αλληλεγγύη δε βλάπτει...)
:Ρ

Καφέ κανείς;

 

Θάλαττα, Θάλαττα

 

Τρομοκρατική Επίθεση

Την ευθύνη για τη βομβιστική ενέργεια έξω από το σπίτι του Υπουργού αΠολιτισμού κ. Βουλγαράκη ανέλαβε με προκήρυξη που έστειλε σήμερα το πρωί στην εφημερίδα Στοχοποιΐα η τρομοκρατική οργάνωση "Ηρωοποίηση Υπουργών".

Οι τρομοκράτες μεταξύ άλλων αναφέρουν στην προκήρυξή τους:
"Κάθε υπουργός της αδιάφθορης αυτής κυβέρνησης, της Δεξιάς του Κυρίου, που πλήττεται από τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης αποτελεί στόχο για την οργάνωσή μας. Έχουμε χρέος απέναντι στον ταλαίπωρο ελληνικό λαό να προσφέρουμε νέους ήρωες. Νέους μάρτυρες προς τέρψιν των τρομολάγνων ψυχών των ελλήνων τηλεθεατών-ψηφοφόρων."

Η προκήρυξη κλείνει με τα εξής:
"Θα συνεχίσουμε ακάθεκτοι τον αγώνα μας, μέχρι οι κοντυλοφόροι των μεγάλων συμφερόντων σταματήσουν να πλήττουν την εικόνα του Βουλγαράκη και κάθε υπουργού της Νέας Διακυβέρνησης και τους αφήσουν επιτέλους να ξεκινήσουν το θεάρεστο έργο τους."

Σύγκρουση πλοίων

στα ανοιχτά!!!
Μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει πως είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο;

Μα, μέσα στο ίσωμα...;

Διακοπές

Να το και το καλοκαιράκι που μπήκε για τα καλά!
Πιάσαν και οι ζέστες και αρχίσαμε και τα μπάνια. Στο νησί άρχισαν να καταφτάνουν τουρίστες και να κάνουν βόλτες στους δρόμους και να γεμίζουν τις παραλίες. Περισσότεροι από πέρυσι μου φαίνονται. Την ίδια άποψη έχουν και οι ταξιτζήδες. Και για να το λένε οι ταρίφες...

Έχουμε λοιπόν το προνόμιο εμείς οι νησιώτες να μη χρειάζεται να μετακινηθούμε πολύ για να κάνουμε "διακοπές". Μια βουτιά σε μια κοντινή παραλία μετά τη δουλειά είναι πολύ απλή υπόθεση και σε κάνει να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε άδεια. Σπάνια οι νησιώτες πηγαίνουν σε άλλο νησί για διακοπές.

Σκέφτομαι, όμως, φέτος να κάνω μια παρασπονδία και να μετακινηθώ, έστω και για λίγες μέρες, σε άλλο νησί. Ένεκα και οι παρέες από το πανεπιστήμιο...

Βρισκόμαστε λοιπόν σε διαδικασία αναζήτησης νησιού προς εξόρμηση.

Εσείς έχετε κάτι να προτείνετε; Πού θα πάτε φέτος διακοπές;

Πραξικόπημα!

Πριν λίγη ώρα σημειώθηκε πραξικόπημα στο blog Παράθυρα.

Προτείνω την έναρξη σταυροφορίας για την απελευθέρωσή του από τους βέβηλους!