Ανανέωση και μετακόμιση

Μόλις το ανανέωσα και δεν πρόλαβα να το χαρώ, πήρα τη μεγάλη απόφαση να τα μαζέψω και να φύγω από δω. Ακόμα δεν είμαι και πολύ σίγουρος για τη νέα μου κατοικία. Βλέπετε, οι γάτες δεν εγκαταλείπουν ποτέ τα παλιά τους λημέρια.
Αλλά μέχρι νεωτέρας, θα με βρίσκετε εδώ.

Πάσχα;;; Last year!!!

Είναι ωραίο τελικά να αγνοείς τις γιορτές. Μια καλή ευκαιρία να βρεθείς με τον εαυτό σου και να βάλεις σε μια τάξη τις σκέψεις σου και το σπίτι σου. Αυτή την ευκαιρία την εκμεταλλεύτηκα φέτος. Δεν πήγα σπίτι μου για Πάσχα. Δε μου αρέσουν άλλωστε οι γιορτές και πολύ περισσότερο οι θρησκευτικές. Όχι δεν είμαι από το είδος του θρησκευόμενου πιστού. Εντελώς άθεος. Δεν έχω καμία αμφιβολία αν υπάρχει ή όχι θεός. Δε φοβάμαι καθόλου αν κάνω λάθος. Ο κάθε σκεπτόμενος μορφωμένος άνθρωπος θα έπρεπε να είχε ξεπεράσει ήδη τέτοιου είδους ανησυχίες. Δεν το συνεχίζω, όμως, άλλο το θέμα, γιατί πολλοί είναι που προσβάλλονται όταν θίγεις την θρησκευτική τους πίστη. Δικαίωμά τους. Δικαίωμά μου κι εμένα να πιστεύω ό,τι θέλω. Αλλά ρε παιδάκι μου, πώς να το πω, συναντάς ανθρώπους με εξαιρετική μόρφωση και ευφυΐα και όταν συζητάνε για θρησκεία και το υπερφυσικό είναι σαν να σταματάει να λειτουργεί ο εγκέφαλός τους!

Τέλος πάντων. Δε θα το αναλύσω. Εγώ, λοιπόν, φέτος, προς μεγάλη απογοήτευση γονέων και συγγενών, δεν πήγα στο πατρικό μου και δεν έκανα Πάσχα. Και τύψεις δεν έχω. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, έχω πάψει να κάνω πράγματα για να ευχαριστιούνται μόνο οι άλλοι. Πρέπει να το αισθάνομαι κι εγώ και να συμμετέχω ευχάριστα. Εγωιστικό; Μπορεί. Είχα, όμως, την ευκαιρία να βάλω σε τάξη λίγο τις σκέψεις μου και το νέο μου σπίτι. Έκανα και βόλτες στην άδεια πόλη, την οποία πολλοί εγκατέλειψαν, παρά την οικονομική κρίση. Και το σημαντικότερο, ξεκουράστηκα! Αλλά για πολύ ξεκούραση! Τόσο που με κούρασε! Δεν είμαι εργασιομανής, αλλά μου την έδωσε ορισμένες στιγμές που καθόμουν χωρίς να κάνω τίποτα. Δεν ξέρω. Ίσως και να βαρέθηκα μόνος μου. Δε μετανιώνω, βέβαια, που δεν έφυγα κι εγώ να «γιορτάσω». Σε καμία περίπτωση. Ίσα ίσα που όταν σκέφτομαι για λίγο το ενδεχόμενο, με πιάνει απελπισία! Από την άλλη, όλη μέρα ψάχνω κάποιον που να έμεινε στην πόλη για να πάω για καφέ ή για ποτό, αλλά μόλις κάποιος ανταποκριθεί βρίσκω δικαιολογία και αποφεύγω να βγω από το σπίτι. Είναι φυσιολογικό τώρα αυτό; Γιατρέ μου, έχω αρχίσει και τρελαίνομαι και δεν το ξέρω; Αν δεν είναι αυτό σχιζοφρένεια τότε τι; Α, και μόλις άρχισαν να ρίχνουν και τις πρώτες κροτίδες για την επικείμενη Ανάσταση του Κυρίου. Κι η ώρα δεν είναι ακόμα ούτε 7… Πάντως ανησυχία δεν υπάρχει. Όπως, είπαν και στο δελτίο ειδήσεων πριν από λίγο, έγινε και φέτος η λήψη του Αγίου φωτός από τον Πανάγιο Τάφο. Ησύχασα κι εγώ, θα αναστηθεί και φέτος.

Και τώρα που μιλάμε για ανάσταση, αυτή η δόλια η οικονομία μας πότε θα βγει από το λήθαργο; Ή για να τα λέμε πιο σωστά τα πράγματα: θα βγει ποτέ; Αυτή φοβάμαι δεν τη σώζει ούτε η Δευτέρα παρουσία! Έχουμε σταματήσει, άλλωστε, προ πολλού να παράγουμε οτιδήποτε. Και πλέον συνειδητοποιούμε ότι το κράτος μας ομοίαζε με την οικονομική κατάσταση του μέσου ελληνικού νοικοκυριού, που παίρνει νέα δάνεια για να καλύψει τις προηγούμενες οφειλές από κάρτες, στεγαστικά και καταναλωτικά. Σταμάτησαν και οι διαφημίσεις με εορτοδάνεια και διακοποδάνεια. Λες και όποιος τα έπαιρνε έφευγε για διακοπές. Τρύπες μπάλωναν όλοι. Το ίδιο κάνει και η κυβέρνηση. Προσπαθεί να μπαλώσει τρύπες. Με περικοπές και νέα δανεικά. Αλλά πού θα φτάσει αυτό; Ουφ! Μη σας κουράζω άλλο μ’ αυτά. Έχετε και τον Αυτιά άμα θέλετε… αλλά τι να το κάνεις; Όλη μέρα να σκέφτεσαι μόνος, εξαντλείς όλα τα θέματα και σκέφτεσαι και τα σοβαρά. Μυαλό είναι αυτό, πετάγεται πότε από δω και πότε από κει. Μπορείς να το σταματήσεις; Όπως καταλαβαίνετε δεν είναι εύκολο. Άλλωστε, βλέπετε πως παραληρώ. Και πριν πιάσετε το ποντικάκι και εξαφανιστείτε από το βλόγι μου, σας αποχαιρετώ εγώ. Γιατί αν συνεχίσω, θα γράψω μέχρι και πώς το έκαναν οι πρώτοι άνθρωποι των σπηλαίων κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του μάγου-φυλάρχου μην τυχόν και μοιχεύσουν! Το τελευταίο είναι επιρροή από τις τέσσερις διαφορετικές κινηματογραφικές μεταφορές της ιστορίας του Μωυσή και των δέκα εντολών, που παρακολούθησα τις τελευταίες δύο ημέρες στην τηλεόραση. Μα, δεν υπάρχουν πια άλλες ταινίες; Και μια άλλη απορία. Καλά να δεχτώ ότι μέρες που είναι θα βάλουν και μια θρησκευτική ταινία παραπάνω, αλλά είναι ανάγκη να βάζουν ό,τι ταινία τους βρίσκεται με χλαμύδα; Η Κλεοπάτρα γιατί είναι must το Πάσχα ποτέ δεν το κατάλαβα.

Λοιπόν. Αυτό ήταν. Τέλος για την ώρα. Σας χαιρετώ! Και καλά να περάσετε και τις επόμενες δύο εορταστικές μέρες! Εγώ πάλι ελπίζω πως δε θα τρελαθώ μέχρι την Τρίτη!

Μετακόμισα!!!

Νέα μου γειτονιά το κέντρο της Αθήνας! Πιο κέντρο δε γίνεται! Ακόμα δεν έχω τακτοποιήσει τα πράγματά μου, αλλά ήδη το δυαράκι μου μού έχει πάρει το μυαλό! Μικρό και συμμαζεμένο! Και το έβαψα και ωραία! Και όλα μες στα πόδια μου, και παντού πηγαίνω μόνο με τα πόδια!

Βέβαια, αυτό το τελευταίο είναι δίκοπο μαχαίρι. Εμένα μου αρέσει να οδηγάω και δε δυσανασχετώ στο μποτιλιάρισμα. Έχει ήδη αρχίσει να μου λείπει το αυτοκίνητό μου. Το χρειάζομαι όλο και λιγότερο, αλλά το γεγονός αυτό ουδόλως ανακουφιστικό είναι για μένα. Δε θέλω να γίνω σαν αυτούς που βγάζουν για βόλτα το αυτοκίνητο κάθε Σαββατοκύριακο! Αλλά από την άλλη δε μπορώ να πω ότι δεν είναι συγκλονιστικό να βγαίνω από την πόρτα του σπιτιού μου και σε λίγα λεπτά να βρίσκομαι στη δουλειά μου, χωρίς να μπω σε κανένα όχημα...

Κατά τα άλλα, όλα καλά! Και για το τέλος ένα ωραίο βιντεάκι από την αγαπημένη μου Άννα Γούλα, που προσφάτως ανακάλυψα και δηλώνω φανατικός θαυμαστής της!

Καλή Χρονιά!!

Έστω και καθυστερημένα...και καλό καρναβάλι και καλά κούλουμα και καλή σαρακοστή!!

Όχι. Καλό Πάσχα δεν θα πω...κάτι θα ανεβάσω μέχρι τότε.

Παιδιά, με έφαγε η δουλειά! Τα τελευταία νέα είναι ότι άφησα το σπίτι μου και ψάχνω να βρω σπίτι σε άλλους. Ή βοηθάω κάποιους άλλους να πουλήσουν το δικό τους. Ναι. Καλά καταλάβατε. Η νέα μου δουλειά είναι σύμβουλος ακινήτων. Για όσους δεν κατάλαβαν ακόμα έγινα (φτου κακά πιπέρι στη γλώσσα, δεν τη λέμε αυτή τη λέξη ποτέ είπαμε...) μεσίτης.

Ξέρω. Το επάγγελμα του μεσίτη κουβαλάει μεγάλη ανυπολυψία. Αλλά ας όψετε... Καλά δεν το κάνω και με το ζόρι...άλλωστε καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή! Αλλά πολύ τρέξιμο βρε παιδιά! Πολύ τρέξιμο! Πάρα πολύ τρέξιμο!!

Δε σας κουράζω άλλο με την εργασιακή μου ρουτίνα. Πάντως, σύντομα θα έχω αρκετές ιστορίες καθημερινής τρέλας να σας διηγηθώ...

Αυτά για την ώρα! Σας φιλώ και σας εύχομαι να περνάτε καλά!

Και φυσικά, αν ψάχνετε σπίτι για αγορά, ενοίκιο ή να πουλήσετε το σπίτι σας ή να το ενοικιάσετε ή το κατάστημά σας, ή κάνα οικοπεδάκι...ξέρετε που θα απευθυνθείτε! Φυσικά στον Σπιτόγατο! Και βέβαια δεν εννοώ το αντίστοιχο site που μου έκλεψε το όνομα...