- Καλησπέρα.
- Καλησπέρα.
- Εδώ είναι το Mercedes;
- Εδώ. Εσείς πού πάτε;
- Για το πάρτι.
- Είστε καλεσμένος;
- Ναι… Δηλαδή όχι... Κανένας δεν είναι… Όλοι είμαστε.
- Ξέρετε τον κωδικό;
- Ποιο κωδικό;
- Για την είσοδο!
- Δεν υπάρχει κωδικός!
- Υπάρχει. Δεν τον ξέρετε;
- Μα, τι λέτε; Τι κωδικός;
- Δεν ξέρετε τον κωδικό;
- Τι κωδικό; Μπλόγκερ;
- Ναι. Περάστε.
Είχα μπει στο μπλογκ του πάρτι μισή ώρα πριν φύγω από το σπίτι. Δεν αναφερόταν κανένας κωδικός. Κι όμως, ο πορτιέρης φαινόταν να ξέρει κάτι που δεν ήξερα… Προς στιγμήν, δεν το αρνούμαι ότι ψάρωσα. Αλλά μετά πήρε αμέσως στροφές το μυαλό μου και του είπα ποιοι είμαστε αυτοί που θα μαζευτούμε. Μπλόγκερς!
Αμέσως τον προσπέρασα και προχώρησα προς τα ενδότερα. Προς μεγάλη μου έκπληξη, το μαγαζί ήταν άδειο ακόμα, παρότι ήταν ήδη δέκα παρά. Στο δεύτερο τραπέζι από την είσοδο είδα δυο τύπους να κάθονται μαζί και να κουβεντιάζουν. Μόλις με είδαν, διέκοψαν τη συζήτησή τους και με κάλεσαν κοντά τους. Συστηθήκαμε. Ο
Παράφωνος και ο
Τζονάκος. Κάθισα μαζί τους και τους γνώρισα καλύτερα. Δεν τους ήξερα από πριν. Ούτε διαδικτυακά. Σε λίγη ώρα άρχισαν να καταφθάνουν κι άλλοι συνιστολόγοι. Η
Βασιλική με το Γιώργο, ο
Νανάκος, η
Ταραντέλα, η
Αλκιμήδη και άλλοι που θέλω να με συγχωρέσουν που τους ξεχνάω. Άλλωστε και τους υπόλοιπους πρώτη φορά τους έβλεπα και τους άκουγα. Κάθισαν όλοι σε διπλανά τραπέζια για να φαινόμαστε μια παρέα. Εγώ με τον Τζονάκο αποφασίσαμε να το παίζουμε επιτροπή υποδοχής και δε μετακινηθήκαμε από το τραπέζι που ήταν κοντά στην πόρτα για να συλλαμβάνουμε όσους θα έμπαιναν. Άρχισαν σε λίγο να μπαίνουν κι άλλοι. Κανείς όμως δε χαιρετούσε γεγονός που σχολιάστηκε αρνητικά από εμένα και το Τζονάκο, που σχολιάζαμε τους πάντες.
Υπήρχε φαίνεται ακόμα αμηχανία. Τον Παράφωνο τον χάσαμε από τη στιγμή που άρχισε να μπαίνει περισσότερος κόσμος. Σε ρόλο οικοδεσπότη φρόντιζε να αισθανθούν όλοι άνετα και να κάνει τις πρώτες συστάσεις. Σε λίγο αποφασίσαμε κι εμείς να σηκωθούμε και να μείνουμε όρθιοι κοντά στην πόρτα.
Θεωρήσαμε ότι είναι ευκολότερο να συλλαμβάνουμε έτσι τους εισερχόμενους μπλόγκερς.
Σε αυτό το σημείο πιάσαμε την
Μέμα και το
Χοντρό μπιζέλι που μόλις είχαν σταθεί δίπλα στο μπαρ. Τη Μέμα την είχα απειλήσει λίγες ώρες πριν, όταν μου απηύθυνε από λάθος ένα σχόλιο που πήγαινε σε άλλον. «Δε θα σε πετύχω απόψε;» της είχα γράψει. Γι' αυτό και όταν συστήθηκα έβαλε τις φωνές... Στο Χοντρό Μπιζέλι αξίζουν και πολλά συγχαρητήρια γιατί κατέβηκε από την Θεσσαλονίκη, αν και άρρωστος. Το υπόλοιπο βράδυ το πέρασα με τα παιδιά, προσπαθώντας να γνωριστούμε και με άλλους μπλόγκες. Αυτό δε στάθηκε πάντα δυνατό, καθότι οι περισσότεροι είχαν έρθει με την παρέα τους και δε μιλούσαν εύκολα σε άλλο κόσμο. Εμείς, όμως, απτόητοι, με ανακριτικό ύφος ρωτούσαμε όλους τους διερχόμενους: «Ποιος/α είσαι εσύ;» Τα περισσότερα nicknames που ακούγαμε δεν τα ήξερα εγώ. Τον μοναδικό που ήξερα και μάλιστα τον είχα και στα links μου, ήταν ο
Old Boy. Άκουσα ότι είχαμε και ιστολόγους – φίρμες στο πάρτι, αλλά εγώ δεν γνώρισα κανέναν εκτός από τον
Τιτάνα από το pestaola, από τον οποίο ζήτησα αυτόγραφο και έβγαλε και μου έδωσε
την κάρτα του. Μας είπε και για το
πρώτο Greek Blogger Camp, που θα γίνει στις 2-3 Ιουνίου στην Ίο. Καλή φάση, αν και δεν το βλέπω να μπορέσω να πάω…
Και φωτογραφίες βγήκαμε και άλλες πολλές συστάσεις κάναμε, αλλά περισσότερο χορέψαμε παρά συζητήσαμε. Εγώ πολλές φωτογραφίες δεν έβγαλα, και από ότι είδα σήμερα δεν είναι και πολύ καλές. Εντούτοις, τις δημοσιεύω, αφού είναι το μοναδικό ντοκουμέντο που έχω. Να μην ξεχάσω να αναφέρω και τον
Filea Fogg, τους
FaliroVice, τον
Αλέξανδρο από τους
Βοργίες και τον Γιώργο που δε θυμάμαι το βλόγι του (ουπς!)
Δυστυχώς είχα να πάω κι αλλού (το είχα υποσχεθεί, μη με κοιτάτε με μισό μάτι…), και έφυγα κατά τις δύο και κάτι. Ότι δηλαδή είχε ανάψει το κέφι. Το σίγουρο είναι ότι η συνάντηση θα πρέπει οπωσδήποτε να επαναληφθεί σύντομα! Και βέβαια καλό είναι να εφαρμόσουμε μερικές από τις ιδέες που υπήρχαν και για αυτό το πάρτι, ώστε στο επόμενο ομαδικό blind date μας να είναι ευκολότερες οι γνωριμίες.
Δε θα πω, βέβαια, ότι όσοι δεν ήρθαν έχασαν που δεν ήρθαν και πόσο κρίμα είναι που δεν πέρασαν το ίδιο καλά με εμάς και ότι θα πρέπει να έχουν σκάσει από τη ζήλια τους που δεν κατηφόρισαν στη Γλυφάδα… Όοοοχιι!!! Δεν είμαι κακός εγώ! Δείχνω κατανόηση στον πόνο του άλλου…(χεχε)
Άντε. Καλά να περνάμε μέχρι την επόμενη μπλογκοσυνάντηση! Κάθε φορά και πιο πολλοί! Κάθε φορά και πιο όμορφα!
ΥΓ1: Αν θυμηθώ κανένα κουτσομπολιό, θα κάνω update…
ΥΓ2: Συγγνώμη αν ξέχασα κάποιον!
ΥΓ3: Πολλά συγχαρητήρια στους διοργανωτές! Το αξίζουν!
Τώρα που το σκέφτομαι, ακόμα δεν έχω φάει ούτε ένα μελομακάρονο, ούτε ένα κουραμπιέ! Απαράδεκτο! Βέβαια, τα Χριστουγεννιάτικα αυτά γλυκίσματα πάντα τα έτρωγα από τα χεράκια της μανούλας μου άντε και της γιαγιάς μου, αλλά ως ανεπρόκοπος νέος, ούτε από το σούπερ μάρκετ δεν αξιώθηκα να πάρω. Όσο για το σπίτι, ας μη το συζητήσω καλύτερα! Τα Χριστούγεννα δεν ήρθαν ακόμη εδώ! 
Προχθές, είδα σε ένα ανθοπωλείο κάτι μικρά αλεξανδρινά σε γλαστράκια και σκέφτομαι να πάρω ένα να βάλω σε μια γωνιά να πιάσω ατμόσφαιρα. Ε δε θα κάνω και το σπίτι λατέρνα χάριν των εορτών! 
.jpg)
