Σήμερα το απόγευμα είπα να καθίσω και να βάλω σε μια σειρά το αρχείο μου με τις φωτογραφίες μου. Εκεί που έκανα το ξεκαθάρισμα (ποια θα μπει σε αλμπουμ, ποια σε τοίχο, ποια πίσω στο κουτί, ποια θα καταστραφεί μαζί με το αρνητικό της...) έπεσα πάνω στην φωτογραφία που βλέπετε.
Αυτή είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι εγώ όταν βγαίνω από το σπίτι μπλέκομαι σε πολύ επικίνδυνες καταστάσεις. Ειδικά όταν αποφασίζω να πάω μία εκδρομή, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Άκυρη η εξόρμηση το weekend, λοιπόν. Μόλις θυμήθηκα γιατί έπρεπε να είχα αρνηθεί από την αρχή...
Παρασκευή, Μαρτίου 31, 2006
Τετάρτη, Μαρτίου 29, 2006
Πανσέληνος
Πότε είναι η επόμενη; Ξέρει κανείς;
Είναι το μόνο φαινόμενο που πιστεύω ότι με επηρεάζει ψυχοσωματικά...
Σεληνιάζομαι και παίρνω τους δρόμους, εγκαταλείπωντας για ώρες το σπίτι μου!!!
(τρομακτικό δεν είναι;)
Είναι το μόνο φαινόμενο που πιστεύω ότι με επηρεάζει ψυχοσωματικά...
Σεληνιάζομαι και παίρνω τους δρόμους, εγκαταλείπωντας για ώρες το σπίτι μου!!!
(τρομακτικό δεν είναι;)
Επιτέλους
Ξεμπερδέψαμε και με αυτή την έκλειψη!
Ευτυχώς η επόμενη πέφτει κομματάκι μακρυά...
Θα κάνουμε ξανά 82 χρόνια για να δούμε σχετικό θέμα σε κάποιο blog!
Ευτυχώς η επόμενη πέφτει κομματάκι μακρυά...
Θα κάνουμε ξανά 82 χρόνια για να δούμε σχετικό θέμα σε κάποιο blog!
Τρίτη, Μαρτίου 28, 2006
Γαστρεντερίτιδα
Ήταν τελικά το κρύωμα και όχι κρύωμα.
Αποτέλεσμα; Οι συχνές μου επισκέψεις όλη την ημέρα στην τουαλέτα.
Δύο κιλά πρέπει να έχασα...
Αποτέλεσμα; Οι συχνές μου επισκέψεις όλη την ημέρα στην τουαλέτα.
Δύο κιλά πρέπει να έχασα...
Δευτέρα, Μαρτίου 27, 2006
Κρύωμα
Σήμερα από το πρωί δε σηκώθηκα με πολύ όρεξη. Ήθελα να κοιμάμαι συνέχεια. Έβαλα μουσική και επέστρεψα στο κρεβάτι.
Αργότερα άρχησε να με ενοχλεί η κοιλιά μου και να έχω κρυάδες. Έβαλα το θερμόμετρο και είχα δέκατα. Πάλι κρύωσα...
Πήρα δύο ντεπόν και κουκουλώθηκα. Ο πατέρας μου ακόμα μουρμουρίζει...
Αργότερα άρχησε να με ενοχλεί η κοιλιά μου και να έχω κρυάδες. Έβαλα το θερμόμετρο και είχα δέκατα. Πάλι κρύωσα...
Πήρα δύο ντεπόν και κουκουλώθηκα. Ο πατέρας μου ακόμα μουρμουρίζει...
Παρασκευή, Μαρτίου 24, 2006
Ξυπνάω
Το πρώι και ανοίγω τον υπολογιστή. Πρώτο πρώτο φτάνει ένα μήνυμα από τη φίλη μου Μαριέττα. Τι να ήταν; Ένα καινούριο ποίημα...
Απολαύστε το.
Απολαύστε το.
Οταν σε δώ πρώτη φορά
αν ήμουν σκύλος, σίγουρα
θα είναι τέτοια η χαρά
που θα μου φύγει η ουρά.
Κι αν είμαι γάτα, τι να πώ,
μου φαίνεται πιο πιθανό,
σαν αίλουρος να πεταχτώ
ν'αρχίσω το γουργουρητό.
Τώρα όμως για να δώώ
να είμαι κάτι εξωτικόό
κάτι που 'ναι φιλικόό
έξυπνο και λίγο πονηρόό
ΜΑ'Ι'ΜΟΥ ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΣΟΥ
αν ήμουν σκύλος, σίγουρα
θα είναι τέτοια η χαρά
που θα μου φύγει η ουρά.
Κι αν είμαι γάτα, τι να πώ,
μου φαίνεται πιο πιθανό,
σαν αίλουρος να πεταχτώ
ν'αρχίσω το γουργουρητό.
Τώρα όμως για να δώώ
να είμαι κάτι εξωτικόό
κάτι που 'ναι φιλικόό
έξυπνο και λίγο πονηρόό
ΜΑ'Ι'ΜΟΥ ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΣΟΥ
Πέμπτη, Μαρτίου 23, 2006
Άλλο ένα ποιηματάκι
Από τη φίλη μου Μαριέττα.
Εννοείται πως όλα τα ποιήματα αναφέρονται σε μένα...
Εννοείται πως όλα τα ποιήματα αναφέρονται σε μένα...
ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΕΚΡΥΒΕ
ΚΙ ΑΣ ΗΤΑΝΕ ΩΡΑΙΑ
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΖΕ
ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ
ΟΛΟΙ ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΑΣΤΕ
ΤΙ ΜΑΣ ΜΥΡΙΖΕΙ ΕΤΣΙ
ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΥΨΙΜΟ
ΒΡΩΜΙΣΕ ΣΑΝ ΚΟΤΕΤΣΙ
ΗΤΑΝ ΩΡΑΙΑ,ΦΟΥΝΤΩΤΗ
ΜΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΡΥΜΜΕΝΗ
ΚΙ ΕΤΣΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ
ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΚΑΗΜΕΝΗ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΚΟΨΑΝ!!!!
ΤΙ ΕΙΝΑΙ.;
ΚΙ ΑΣ ΗΤΑΝΕ ΩΡΑΙΑ
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΖΕ
ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ
ΟΛΟΙ ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΑΣΤΕ
ΤΙ ΜΑΣ ΜΥΡΙΖΕΙ ΕΤΣΙ
ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΥΨΙΜΟ
ΒΡΩΜΙΣΕ ΣΑΝ ΚΟΤΕΤΣΙ
ΗΤΑΝ ΩΡΑΙΑ,ΦΟΥΝΤΩΤΗ
ΜΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΡΥΜΜΕΝΗ
ΚΙ ΕΤΣΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ
ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΚΑΗΜΕΝΗ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΚΟΨΑΝ!!!!
ΤΙ ΕΙΝΑΙ.;
Υπομονή
Εξαντλείται κι αυτή.
Αν είσαι μόνος στο σπίτι και δεν έχεις επισκέπτες...
Φοβάμαι μήπως πάρω τους δρόμους!!
Αν είσαι μόνος στο σπίτι και δεν έχεις επισκέπτες...
Φοβάμαι μήπως πάρω τους δρόμους!!
Περιφρόνηση
Και δε μου φτάνει ο καιρός.
Είναι και ο κ. Vrypan, του οποίου το monitor με περιφρονεί επιδεικτικά!
Τέλος πάντων. Νέος είμαι. Ας κάνω υπομονή...
Είναι και ο κ. Vrypan, του οποίου το monitor με περιφρονεί επιδεικτικά!
Τέλος πάντων. Νέος είμαι. Ας κάνω υπομονή...
Ποιημάτων συνέχεια...
Αποφάσισα να αρχίσω τη δημοσίευση των ποιημάτων που μου γράφει και μου αφιερώνει η φίλη μου η Μαριέττα. Ξεκινώ με ένα σχετικό με την περίοδο που μας πέρασε. Θα ακολουθήσουν κι άλλα. Σας το υπόσχομαι...
Ο ΜΑΡΤΙΟΣ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΕ
ΕΜΠΡΟΣ ΒΗΜΑ ΤΑΧΥ
ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΗΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ
ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ
ΟΜΩΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΗΡΘΑΝΕ
ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ
ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΥΖΗΤΑΝΕ ΠΙΑ
ΓΙΑ ΜΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΛΕΣ
ΟΜΩΣ ΟΠΩΣ ΘΑ ΞΕΡΕΤΕ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ
ΠΟΥ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ
ΕΧΟΥΝΕ ΜΟΝΑΧΑ ΤΟ ΦΑΙ
ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΝΟΙΑΖΕΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣΚΑΡΕΥΤΕΙ
ΟΥΤΕ ΑΕΤΟ ΔΕΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ
ΟΛΗΜΕΡΙΣ ΜΟΥ ΚΑΘΕΤΑΙ
ΧΤΕΝΙΖΕΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΟΥ(ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ...)
ΜΟΝΟ ΛΑΓΑΝΕΣ ΒΛΕΠΕΙ ΠΙΑ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΤΟΥ
ΧΟΡΕΥΟΥΝΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ
ΤΟΥΡΣΑΚΙΑ ΚΑΙ ΧΑΛΒΑΔΕΣ
ΕΛΙΕΣ ΧΟΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΤΡΑΓΑΝΕΣ
ΟΠΩΣ ΟΙ ΜΑΣΚΑΡΑΔΕΣ.
ΦΥΛΑΧΤΕΙΤΕ....!!!!!!!ΜΗΝ ΚΑΘΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ.
ΕΜΠΡΟΣ ΒΗΜΑ ΤΑΧΥ
ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΗΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ
ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ
ΟΜΩΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΗΡΘΑΝΕ
ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ
ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΥΖΗΤΑΝΕ ΠΙΑ
ΓΙΑ ΜΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΛΕΣ
ΟΜΩΣ ΟΠΩΣ ΘΑ ΞΕΡΕΤΕ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ
ΠΟΥ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ
ΕΧΟΥΝΕ ΜΟΝΑΧΑ ΤΟ ΦΑΙ
ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΝΟΙΑΖΕΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣΚΑΡΕΥΤΕΙ
ΟΥΤΕ ΑΕΤΟ ΔΕΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ
ΟΛΗΜΕΡΙΣ ΜΟΥ ΚΑΘΕΤΑΙ
ΧΤΕΝΙΖΕΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΟΥ(ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ...)
ΜΟΝΟ ΛΑΓΑΝΕΣ ΒΛΕΠΕΙ ΠΙΑ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΤΟΥ
ΧΟΡΕΥΟΥΝΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ
ΤΟΥΡΣΑΚΙΑ ΚΑΙ ΧΑΛΒΑΔΕΣ
ΕΛΙΕΣ ΧΟΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΤΡΑΓΑΝΕΣ
ΟΠΩΣ ΟΙ ΜΑΣΚΑΡΑΔΕΣ.
ΦΥΛΑΧΤΕΙΤΕ....!!!!!!!ΜΗΝ ΚΑΘΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ.
Τετάρτη, Μαρτίου 22, 2006
Τρίτη, Μαρτίου 21, 2006
Κι άλλο ποίημα...
Αν δεν το ποστάριζα θα έσκαγα!
Ούτε κι εγώ θυμάμαι που το πρωτοάκουσα. Είναι, όμως, της αισθητικής και του γούστου μου. Δεν κρύβεται κανένα κρυφό νόημα πίσω από τους στίχους:
Ούτε κι εγώ θυμάμαι που το πρωτοάκουσα. Είναι, όμως, της αισθητικής και του γούστου μου. Δεν κρύβεται κανένα κρυφό νόημα πίσω από τους στίχους:
Τα άσπρα σου μεγάλα σου βυζιά
γεμάτα γάλατα
γαργάλατα, γαργάλατα
να τρέξουνε τα γάλατα.
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
Εκτός από πρώτη μέρα της άνοιξης και ημέρα του ύπνου, η 21η Μαρτίου είναι αφιερωμένη επίσης στην ποίηση. Για να τιμήσω, λοιπόν, κι εγώ την ημέρα, όπως πολλοί άλλοι μπλόγκερς, παραθέτω μερικά στιχάκια από το βιβλίο Ψ' Ολυμπιάδα του Ανωνύμου:
Α)
Αγάπη μου Χρύσα
απ' τ' όνομά σου πήρανε το ρο
και μείνανε τα χύσα.
Β)
Εϊ, Ολίνα, ψιτ-ψιτ
ψ, ψψψ, ψΟλίνα.
Γ)
Ένα φράγκο η Βιολέτα,
Πίπα-ψωλέτα,
Πίπα-ψωλέτα.
Δ)
Της ψωλής μου το κεφάλι
το πιάσανε πονοκεφάλοι.
Είν' το στόμα σου λοιπόν
το καλύτερο ντεπόν.
Ε)
Το μουνί σου φλόγες βγάζει,
λες να είναι πετρογκάζι;
Άντε και του χρόνου να είμαστε καλά...
Εαρινή Ισημερία
Σήμερα έχουμε ισημερία. Την εαρινή. Η πρώτη μέρα ουσιαστικά της άνοιξης. Φεύγει ο χειμώνας. Έρχεται το καλοκαιράκι!
Ήταν και ο καιρός καλός σήμερα...
Ήταν και ο καιρός καλός σήμερα...
Καφές
Δεν πρόλαβα να ξυπνήσω και με πήρε τηλέφωνο ο φίλος μου ο Γιώργος. Η πρότασή του δεν σήκωνε αντιρρήσεις. Μάλλον θα έλεγα ότι ένιωσα σαν να με διέταξε (δεν έχω πάει ακόμα στρατό για να ξέρω, αλλά μάλλον κάπως έτσι πρέπει να είναι). Δεν πρόλαβα να το σκεφτώ και σε ένα δεκάλεπτο είχα κατεβεί για καφέ. Είχα να βγω και μέρες από το σπίτι...μη μουχλιάσουμε κι όλας. Τι το ήθελα, όμως ο δύσμοιρος! Μήπως δεν ήξερα τι θα συναντήσω; Ανθρώπους μίζερους, μια παραλία άθλια, διπλοπαρκαρισμένα πεζοδρόμια και οι αποχετεύσεις να βρωμάνε (άτιμε βιολογικέ, πότε θα τελειώσεις...ήμουνα νιος και γέρασα!). Μία ώρα κάθησα μόνο. Όσο και να με παρακαλούσε και να διαμαρτυρόταν, τον άφησα μόνο του και επέστρεψα γρήγορα στο σπιτάκι μου. Να μου λείπει τέτοιος καφές άλλη φορά. Κανένα μήνα θα κάνει να με ξαναδεί ο Γιώργος για καφέ. Δίπλα στο βώθρο, να τον πίνει μόνος του το fredo...
Παγκόσμια Ημέρα Ύπνου
Σήμερα, μόλις σηκώθηκα από το κρεβάτι, ο πατέρας μου με ενημέρωσε ότι είναι η παγκόσμια ημέρα του ύπνου. Είπα να κοιμηθώ όλη μέρα αλλά θεώρησα ότι την είχα ήδη τιμήσει αρκετά, αφού ξύπνησα κατά τις 12:30. Θα κοιμηθώ και δύο ώρες το απόγευμα. Νομίζω ότι θα έχω κάνει το χρέος μου.
Δευτέρα, Μαρτίου 20, 2006
Πόρτα
Μα ποιος χτυπά τέτοια ώρα την πόρτα; Και δεν είναι στο σπίτι και κανένας άλλος να του ανοίξει...
Τέλος πάντων. Όποιος και να είναι θα βαρεθεί και θα φύγει.
Τέλος πάντων. Όποιος και να είναι θα βαρεθεί και θα φύγει.
Παράθυρο
Κοιτώ έξω από το παράθυρο και διαπιστώνω ότι ο καιρός έχει φτιάξει. Πότε έβγαλε ήλιο ούτε που το κατάλαβα. Αχ, θα ήθελα τώρα να είμαι σε μια παραλιακή καφετέρια αραχτός στον ήλιο να απολαμβάνω ένα fredo... αλλά ποιος σηκώνεται τώρα να παίρνει τους δρόμους και να αφήνει το ωραίο του το σπιτάκι. Άσε να καλοκαιριάσει πρώτα...και βλέπουμε.
10 Μέρες
Σήμερα κλείνω δέκα μέρες συνεχόμενες μέσα στο σπίτι. Ας βγω λίγο στο παράθυρο, φαίνεται πως έχει καλό καιρό έξω...
Παρασκευή, Μαρτίου 17, 2006
ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ....
Σας χαιρετώ από τη θαλπωρή του σπιτιού μου.
Επιτέλους, μετά από τόσους μήνες, ανακάλυψα έναν αξιόπιστο και αποτελεσματικό τρόπο να επικοινωνώ με τον έξω κόσμο και με ανθρώπους που μπορούν να με καταλάβουν και που μπορώ κι εγώ να τους καταλάβω και να τους εκτιμήσω.
Αρνούμαι να κυκλοφορώ συχνά έξω από το σπίτι. Ζω σε μια μικρή πόλη και έχω βαρεθεί όλους τους συμπολίτες μου. Δεν θέλω να βλέπω και να ξέρω κανέναν τους. Ή μάλλον θέλω να ξέρω ελάχιστους από αυτούς. Μπορώ όμως να τους βλέπω και σπίτι μου ή στα δικά τους τα σπίτια. Δεν έχω καμία ανάγκη να βλέπω συνεχώς τους ίδιους ανθρώπους στα ίδια μέρη την ώρα μάλιστα που ελάχιστα τους συμπαθώ. Μπορεί να είμαι υποχρεωμένος από πέρυσι που πήρα το πτυχίο μου να επιστρέψω, έστω και για λίγο, στον τόπο μου, δεν είμαι όμως υποχρεωμένος να συναντώ καθημερινά ανθρώπους μίζερους και χωρίς κανένα ενδιαφέρον για εμένα. Περνώ, λοιπόν, τον περισσότερο καιρό μέσα στο σπίτι κάνοντας πράγματα που μου αρέσουν, περιμένοντας να φύγω για να συνεχίσω τις σπουδές μου.
Εδώ θα γράφω τις εμπειρίες από την καθημερινότητά μου και θα σχολιάζω ό,τι με ενδιαφέρει. Αν δε σας αρέσει φεύγοντας κλείστε την πόρτα.
Επιτέλους, μετά από τόσους μήνες, ανακάλυψα έναν αξιόπιστο και αποτελεσματικό τρόπο να επικοινωνώ με τον έξω κόσμο και με ανθρώπους που μπορούν να με καταλάβουν και που μπορώ κι εγώ να τους καταλάβω και να τους εκτιμήσω.
Αρνούμαι να κυκλοφορώ συχνά έξω από το σπίτι. Ζω σε μια μικρή πόλη και έχω βαρεθεί όλους τους συμπολίτες μου. Δεν θέλω να βλέπω και να ξέρω κανέναν τους. Ή μάλλον θέλω να ξέρω ελάχιστους από αυτούς. Μπορώ όμως να τους βλέπω και σπίτι μου ή στα δικά τους τα σπίτια. Δεν έχω καμία ανάγκη να βλέπω συνεχώς τους ίδιους ανθρώπους στα ίδια μέρη την ώρα μάλιστα που ελάχιστα τους συμπαθώ. Μπορεί να είμαι υποχρεωμένος από πέρυσι που πήρα το πτυχίο μου να επιστρέψω, έστω και για λίγο, στον τόπο μου, δεν είμαι όμως υποχρεωμένος να συναντώ καθημερινά ανθρώπους μίζερους και χωρίς κανένα ενδιαφέρον για εμένα. Περνώ, λοιπόν, τον περισσότερο καιρό μέσα στο σπίτι κάνοντας πράγματα που μου αρέσουν, περιμένοντας να φύγω για να συνεχίσω τις σπουδές μου.
Εδώ θα γράφω τις εμπειρίες από την καθημερινότητά μου και θα σχολιάζω ό,τι με ενδιαφέρει. Αν δε σας αρέσει φεύγοντας κλείστε την πόρτα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)