ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ....

Σας χαιρετώ από τη θαλπωρή του σπιτιού μου.
Επιτέλους, μετά από τόσους μήνες, ανακάλυψα έναν αξιόπιστο και αποτελεσματικό τρόπο να επικοινωνώ με τον έξω κόσμο και με ανθρώπους που μπορούν να με καταλάβουν και που μπορώ κι εγώ να τους καταλάβω και να τους εκτιμήσω.
Αρνούμαι να κυκλοφορώ συχνά έξω από το σπίτι. Ζω σε μια μικρή πόλη και έχω βαρεθεί όλους τους συμπολίτες μου. Δεν θέλω να βλέπω και να ξέρω κανέναν τους. Ή μάλλον θέλω να ξέρω ελάχιστους από αυτούς. Μπορώ όμως να τους βλέπω και σπίτι μου ή στα δικά τους τα σπίτια. Δεν έχω καμία ανάγκη να βλέπω συνεχώς τους ίδιους ανθρώπους στα ίδια μέρη την ώρα μάλιστα που ελάχιστα τους συμπαθώ. Μπορεί να είμαι υποχρεωμένος από πέρυσι που πήρα το πτυχίο μου να επιστρέψω, έστω και για λίγο, στον τόπο μου, δεν είμαι όμως υποχρεωμένος να συναντώ καθημερινά ανθρώπους μίζερους και χωρίς κανένα ενδιαφέρον για εμένα. Περνώ, λοιπόν, τον περισσότερο καιρό μέσα στο σπίτι κάνοντας πράγματα που μου αρέσουν, περιμένοντας να φύγω για να συνεχίσω τις σπουδές μου.
Εδώ θα γράφω τις εμπειρίες από την καθημερινότητά μου και θα σχολιάζω ό,τι με ενδιαφέρει. Αν δε σας αρέσει φεύγοντας κλείστε την πόρτα.