Τα πουλιά

Την ταινία "Τα πουλιά" του Άλφρεντ Χίτσκοκ την έχετε δει όλοι πιστεύω. Αλλά και όσοι δεν την έχετε δει σίγουρα την έχετε υπόψιν σας και οπωσδήποτε σε όλους έρχονται στο μυαλό σκηνές της ταινίας που χιλιάδες πουλιά πετούν αλλόφρωνα στον ουρανό και επιτίθενται στους ανθρώπους. Κανείς όμως δεν περιμένει να δει τις ίδιες σκηνές να διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια του.

Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν σήμερα το πρωί επιστρέφοντας στο σπίτι είδα έξω από το παράθυρο χιλιάδες πουλιά πάνω στα δέντρα να φωνάζουν στην κυριολεξία και να σηκώνονται ομαδικά στον αέρα και να πετάνε χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση και ξανά να κάθονται όλα μαζί στα κλαδιά και μετά πάλι να πετάνε μαζί διαγράφοντας κύκλους στον ουρανό. Και ξανά και ξανά. Ισα που πρόλαβα να βγάλω μόνο μία φωτογραφία, αφού το εκπληκτικό αυτό θέαμα με είχε ολότελα αποχαυνώσει.

Για να σας βάλω όμως καλύτερα στο κλίμα, σας παραθέτω και ένα μικρό τρέιλερ από την ταινία του Χίτσκοκ, το οποίο, όμως, σίγουρα δεν μπορεί να αποδώσει το συναίσθημα μιας ζωντανής παράστασης. Είναι σαν να βλέπεις το ίδιο έργο πρώτα στον κινηματογράφο και ύστερα στο θέατρο. Άλλη ατμόσφαιρα έχει πάντα μια παράσταση και ειδικά όταν είναι καλοστημένη... Ξεφύγαμε όμως από το θέμα μας...



Εν πάσει περιπτώση, την ομαδική αυτή παράκρουση των πτηνών δε μπορώ παρά να την αποδώσω στην βραδινή καταιγίδα, η οποία συνεχίστηκε μέχρι το πρωί. Σίγουρα, όμως, δεν πρόκειται για την έναρξη της Δευτέρας Παρουσίας, όπως συμπέρανε με τρόμο μια φίλη μου, που παρακολουθούσαμε μαζί το φαινόμενο.

Ελπίζω πως δεν χρειάζεται παρέμβαση του Χαρδαβέλα για να εξηγήσουμε γιατί αναστατώθηκαν τα καημένα τα πετούμενα, ούτε να ανατρέξουμε στην Αποκάλυψη και φυσικά δεν έχουμε ανάγκη τα Νεφελίμ του Λιακόπουλου...Και όχι τα πουλιά εδώ δεν ήταν επιθετικά όπως αυτά της ταινίας...αλλά ούτε και ιδιαίτερα φιλικά εδώ που τα λέμε...