8

...και αύριο...


...έτσι φαίνονται λιγότερες οι μέρες που μένουν για να τους ξεφορτωθούμε...

Η κατάρα του πεύκου

Γιάννη, γιατί έκοψες το πεύκο;

Γιατί; Γιατί;

Αγέρας θα 'ναι, λέει ο Γιάννης

και περπατεί.

[...]

(Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Η κατάρα του πεύκου)

Ένα μεγάλο μπράβο στον Γιάννη από τον Ευάγγελο Αντώναρο!!!

Κι όμως...

Μου λείψατε...

Singles vs Valentine's day

Επιτέλους! Άρχισε να καθιερώνεται η Singles' day! Μια μέρα μετά του Βαλεντίνου, στις 15 Φεβρουαρίου, είναι η ώρα των ελεύθερων και μόνων να γιορτάσουν. Βγαίνουν με φίλους/φίλες μόνους/ες και διασκεδάζουν, ανταλλάσουν δώρα και ούτω καθ'εξής...


Η φωτό από την ομώνυμη σειρά του mega, που μόνο κατ' όνομα δηλαδή ήταν singles αυτοί, αλλά τέλος πάντων...


Βρήκα και αντίστοιχο site. Χώρια που πολλά μπαράκια, κλαμπάκια και εστιατόρια (στο εξωτερικό κυρίως...) διοργανώνουν βραδιές και πάρτι για singles στις 15 Φεβρουαρίου. Άντε σιγά σιγά και στα μέρη μας...

Γι' αυτό μην τρελαίνεστε! Μία μέρα είναι η αυριαννή! Θα περάσει γρήγορα! Την Κυριακή γιορτάζουμε όλοι οι υπόλοιποι!!!

Happy Singles Day!!!

Τα πουλιά

Την ταινία "Τα πουλιά" του Άλφρεντ Χίτσκοκ την έχετε δει όλοι πιστεύω. Αλλά και όσοι δεν την έχετε δει σίγουρα την έχετε υπόψιν σας και οπωσδήποτε σε όλους έρχονται στο μυαλό σκηνές της ταινίας που χιλιάδες πουλιά πετούν αλλόφρωνα στον ουρανό και επιτίθενται στους ανθρώπους. Κανείς όμως δεν περιμένει να δει τις ίδιες σκηνές να διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια του.

Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν σήμερα το πρωί επιστρέφοντας στο σπίτι είδα έξω από το παράθυρο χιλιάδες πουλιά πάνω στα δέντρα να φωνάζουν στην κυριολεξία και να σηκώνονται ομαδικά στον αέρα και να πετάνε χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση και ξανά να κάθονται όλα μαζί στα κλαδιά και μετά πάλι να πετάνε μαζί διαγράφοντας κύκλους στον ουρανό. Και ξανά και ξανά. Ισα που πρόλαβα να βγάλω μόνο μία φωτογραφία, αφού το εκπληκτικό αυτό θέαμα με είχε ολότελα αποχαυνώσει.

Για να σας βάλω όμως καλύτερα στο κλίμα, σας παραθέτω και ένα μικρό τρέιλερ από την ταινία του Χίτσκοκ, το οποίο, όμως, σίγουρα δεν μπορεί να αποδώσει το συναίσθημα μιας ζωντανής παράστασης. Είναι σαν να βλέπεις το ίδιο έργο πρώτα στον κινηματογράφο και ύστερα στο θέατρο. Άλλη ατμόσφαιρα έχει πάντα μια παράσταση και ειδικά όταν είναι καλοστημένη... Ξεφύγαμε όμως από το θέμα μας...



Εν πάσει περιπτώση, την ομαδική αυτή παράκρουση των πτηνών δε μπορώ παρά να την αποδώσω στην βραδινή καταιγίδα, η οποία συνεχίστηκε μέχρι το πρωί. Σίγουρα, όμως, δεν πρόκειται για την έναρξη της Δευτέρας Παρουσίας, όπως συμπέρανε με τρόμο μια φίλη μου, που παρακολουθούσαμε μαζί το φαινόμενο.

Ελπίζω πως δεν χρειάζεται παρέμβαση του Χαρδαβέλα για να εξηγήσουμε γιατί αναστατώθηκαν τα καημένα τα πετούμενα, ούτε να ανατρέξουμε στην Αποκάλυψη και φυσικά δεν έχουμε ανάγκη τα Νεφελίμ του Λιακόπουλου...Και όχι τα πουλιά εδώ δεν ήταν επιθετικά όπως αυτά της ταινίας...αλλά ούτε και ιδιαίτερα φιλικά εδώ που τα λέμε...

Ευτυχισμένο το 2009!!!