Ξανά. Με το που μπήκε ο Σεπτέμβρης.
Το βλέπεις παντού γύρω σου. Το οσμίζεσαι. Το νιώθεις.
Έχει μπει για τα καλά το φθινόπωρο.
Και δεν είναι πως άλλαξε δραματικά ο καιρός. Τα φύλλα δεν έχουν πέσει ακόμα από τα δέντρα. Δεν ήρθαν ακόμα τα πρωτοβρόχια. Η θερμοκρασία δεν έχει πέσει ακόμα (ε, καλά, ίσως λίγο…).
Στο μεταδίδει όλος ο κόσμος γύρω σου. Η διάθεση όλων έχει αλλάξει ως διά μαγείας. Ξαφνικά. Με το που μπήκε ο Σεπτέμβρης.
Ο ήλιος ακόμα θερμός μας ζεσταίνει με τις ακτίνες του, αλλά όλο και λιγότεροι επισκέπτονται πλέον τις παραλίες.
Είναι τελικά ο Σεπτέμβρης ο μήνας που όσο κανένας άλλος σηματοδοτεί την αλλαγή εποχής. Κανένας άλλος μήνας δεν το καταφέρνει τόσο απόλυτα. Το καλοκαίρι μπαίνει σιγά-σιγά. Η μετάβαση είναι ομαλή. Ούτε ο Ιούνιος, ούτε κανένας άλλος μήνας δε μας δημιουργεί αυτή την αίσθηση ότι περνάμε σε άλλη εποχή. Ο Σεπτέμβρης, όμως, δημιουργεί μια τομή στο χρόνο. Λες και είναι αυτός ο πραγματικός πρώτος μήνας του έτους. Όχι ο Γενάρης. Ο Σεπτέμβρης.
Η «πρωτοχρονιά» ήταν πριν δυο εβδομάδες. Πέρασε. Κανείς δεν τη γιορτάζει όμως. Το Σεπτέμβρη τελειώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι τις διακοπές τους. Τον ίδιο μήνα επιστρέφουν στις δουλειές τους και στη ρουτίνα τους. Στις δημιουργικές ή λιγότερο δημιουργικές ή και καθόλου δημιουργικές ασχολίες τους. Οι μαθητές και οι δάσκαλοι – καθηγητές επιστρέφουν στα σχολεία. Στα πανεπιστήμια επιστρέφουν με βαριά καρδιά οι φοιτητές για την επαναληπτική εξεταστική του Σεπτεμβρίου. Οι μήνες της ανεμελιάς διακόπτονται απότομα.
Κάθε αρχή, όμως, δε μπορεί να είναι μόνο μελαγχολική. Κάθε άλλο. Αυτό το μήνα οι περισσότεροι άνθρωποι τον φορτώνουμε με πολλές προσδοκίες. Και με πολλές υποσχέσεις. Υποσχέσεις που οι περισσότερες απευθύνονται στον εαυτό μας. Θα γίνουμε πιο συνεπείς. Θα κάνουμε δίαιτα. Θα πάμε γυμναστήριο. Θα δουλέψουμε περισσότερο. Θα αλλάξουμε σπίτι. Θα πάρουμε προαγωγή. Θα αλλάξουμε διακόσμηση. Όλα από το Σεπτέμβρη. Τα μπλοκάκια είναι ήδη γεμάτα με στόχους, προγράμματα και χρονοδιαγράμματα. Λίγα από αυτά θα τηρηθούν. Το σημαντικό είναι ότι μας δόθηκε άλλη μια ευκαιρία να κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση.
Μήνας είναι. Θα περάσει. Και θα έρθει ο Οκτώβρης. Και θα περάσει κι αυτός. Και μαζί θα χαθεί και κάθε ελπίδα να ξεκινήσουμε ό,τι δεν προλάβαμε το Σεπτέμβρη και το μεταθέσαμε στον Οκτώβρη. Θα έχουμε μπει πια για τα καλά στη ρουτίνα μας. Και θα περιμένουμε τον επόμενο Σεπτέμβρη για να αναδιοργανωθούμε ξανά και να θέσουμε νέους στόχους, που ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά θα τους πετύχουμε.
Δε μελαγχόλησα. Κάθε άλλο. Απλά βρίσκομαι κι εγώ σε μεταβατική περίοδο και κάθε τέτοια περίοδος γεννάει πολλές προσδοκίες αλλά και ανασφάλειες. Και δεν είναι και λίγα όσα ξεκινάω…
Θα δούμε. Ο χρόνος θα δείξει.
Άραγε τον επόμενο Σεπτέμβρη τι θα σκέφτομαι;
